Van functionele, mooie gebouwen tot internationaal bekende bouwwerken, titaandioxide is een belangrijk ingrediënt voor een duurzame witte afwerking.
Door de eeuwen heen is wit altijd een belangrijke bron van inspiratie geweest voor architecten. Griekse en Romeinse tempels waren bekleed met wit marmer en wit was de meest voorkomende kleur voor neoklassieke kerken en parlements- en andere overheidsgebouwen die in de achttiende eeuw werden gebouwd.
In de twintigste eeuw verfde Le Corbusier, een van de pioniers van de moderne architectuur, de betonnen muren van zijn meest bekende gebouwen in de kleur wit, waaronder de Villa Savoye, buiten Parijs, en de Notre Dame du Haut, een bedevaartkapel bij Ronchamp, ook in Frankrijk.
In de moderne architectuur wordt wit nog altijd gebruikt, op de meest inspirerende en innovatieve manieren, niet in de laatste plaats in galerieën, waar een witte achtergrond vaak essentieel is om de tentoongestelde kunst tot zijn recht te laten komen. Het Japanse architectenbureau Sanaa, medeontwerpers van het Louvre-Lens in Frankrijk, gebruikte wit als voornaamste kleur in het New Museum in New York.
Bij deze opvallende, elegante constructie van zeven verdiepingen hoog zijn diverse moderne technieken toegepast om diverse niveaus en ruimtes onder te brengen op een relatief klein oppervlak. Het gebouw is bekleed met geanodiseerd aluminium. Wit stucwerk en andere vlakken maken optimaal gebruik van het natuurlijk licht in het gebouw.
De galerie beschrijft de impact van deze constructie in New York als volgt: “De kleur en buzz van deze buurt, Bowery, gaan over in een enorm lichte ruimte, in vol daglicht in een palet van wit en zilver.”
Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa, de oprichters van Sanaa, wonnen in 2010 de prestigieuze Pritzker-architectuurprijs.
